Lifelong Learning Programme

This project has been funded with support from the European Commission.
This material reflects the views only of the author, and the Commission cannot be held responsible for any use which may be made of the information contained therein

Also available in:

"I Am Not Scared" Project

Homepage > Case Studies > Document

Case Studies

TITLE OF THE CASE STUDIES:

“Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια στα σκουπίδια”

SCENARIOS OF BULLYING EVENT::
  • Direct bullying
CAUSES OF BULLYING EVENT::
  • Ethnic-cultural differences
FACTUAL DESCRIPTION OF THE BULLYING EVENT:

Ο Μπίλλυ είναι ένας μαθητής της Α’ Λυκείου (15 ετών), που έχει υιοθετήσει ένα επιθετικό προφίλ και έχει προκαλέσει κατά καιρούς αρκετά προβλήματα στο σχολείο.
Έχει τιμωρηθεί πολλές φορές για την κακή συμπεριφορά του, με ημερήσιες αποβολές, αποκλεισμό από σχολικές εκδρομές και με σχολική εργασία στη βιβλιοθήκη. Αλλά τίποτα από αυτά δεν λειτούργησε τελικά. Πρόσφατα επιτέθηκε σε έναν νεαρότερο μαθητή του σχολείου της Α’ τάξης Γυμνασίου, τον Χρήστο (12 ετών) και τράβηξε την προσοχή της σχολικής κοινότητας. Ο Χρήστος γεννήθηκε στην Αλβανία και ήρθε στην Ελλάδα με την οικογένειά του πριν από 8 χρόνια. Μιλάει άπταιστα ελληνικά και δεν δείχνει διαφορετικός από τους συμμαθητές του.
Όλα άρχισαν πριν λίγες εβδομάδες, κατά τη διάρκεια ενός διαλείμματος, όταν ο Μπίλλυ και μερικοί φίλοι του άρχισαν να βγάζουν μερικές μπαταρίες από τον κάδο ανακύκλωσης και να τις πετάνε στον Χρήστο και κάποια άλλα παιδιά. Αυτά διαμαρτυρήθηκαν, ο Χρήστος παραπονέθηκε και ξαφνικά ο Μπίλλυ τον άρπαξε και προσπάθησε να τον σπρώξει μέσα στο καλάθι των σκουπιδιών. Τα παιδιά που παρακολουθούσαν τη σκηνή τον τράβηξαν από τα χέρια του Μπίλλυ και ο Χρήστος αναστατωμένος άρχισε να τον βρίζει. Αυτό πυροδότησε τον Μπίλλυ που του έδωσε ένα δυνατό χαστούκι κοντά στο μάτι. Στο μεταξύ χτύπησε κουδούνι και επέστρεψαν στις τάξεις τους. Ο Μπίλλυ έφυγε κρυφογελώντας στους φίλους του, ενώ ο Χρήστος έφυγε σοκαρισμένος, κατακόκκινος και άρχισε να κλαίει. Οι φίλοι του προσπάθησαν να τον ηρεμήσουν για λίγο και κανένας δεν έδειχνε να θέλει να ασχοληθεί άλλο με το συμβάν.

RESPONSE IMPLEMENTED:

Το κουδούνι είχε χτυπήσει και μία καθηγήτρια μπήκε στην τάξη του Χρήστου για μάθημα. Είδε τον Χρήστο να κλαίει και παρατήρησε το κόκκινο μάγουλό του κι ένα σημάδι στο μάτι. Τον ρώτησε τι είχε συμβεί και τα παιδιά ανέφεραν εν συντομία το συμβάν, αλλά θέλησαν να καλύψουν τον Μπίλλυ και να μη δώσουν έκταση στο γεγονός.
Η καθηγήτρια όμως μοιράστηκε το γεγονός με μία συνάδελφό της και ενημέρωσε τον Διευθυντή του Γυμνασίου. Ο ίδιος κάλεσε στο γραφείο του τον Μπίλλυ και του ζήτησε να του εξηγήσει τι είχε συμβεί. Έπειτα τηλεφώνησε στο σπίτι του, ενημέρωσε τους γονείς του και τους επέπληξε για τη συμπεριφορά του παιδιού. Τους προειδοποίησε δε ότι αν επαναλαμβανόταν κάτι τέτοιο θα τον απέβαλαν από το σχολείο.
Στη συνέχεια κάλεσε τον Χρήστο και του ζήτησε να ακούσει την άποψή του. Στο μεταξύ το περιστατικό αρχίζει να γίνεται αντικείμενο συζήτησης ανάμεσα στους καθηγητές του σχολείου, που ζητούν την τιμωρία του Μπίλλυ.
Η διευθύντρια του Λυκείου καλεί κι εκείνη τους δύο μαθητές (ξεχωριστά) για να σχηματίσει μια σφαιρική εικόνα για το γεγονός, χωρίς όμως τη διάθεση να τιμωρήσει κάποιον. Αυτό εκνεύρισε τον Δ/ντή του Γυμνασίου που ζήτησε πιο δραστικές λύσεις. Ύστερα από αυτό (και βλέποντας την επιμονή των καθηγητών για διενέργεια συλλόγου και επιβολή ποινής στον Μπίλλυ) αποφάσισε να ζητήσει τη συνδρομή των μαθητών της Γ’ Λυκείου στην επίλυση του προβλήματος. Τα παιδιά δεν είχαν αντιληφθεί το εν λόγω συμβάν, αλλά δε φάνηκαν να εκπλήσσονται και δεν έδειξαν διάθεση να εμπλακούν. Αλλά ύστερα από παραίνεση της Δ/ντριας συζητήσαμε το γεγονός στο μάθημα της Κοινωνιολογίας και συμφώνησαν να βοηθήσουν στη διαχείριση του θέματος.
Αργότερα η Δ/ντρια κάλεσε τους γονείς όλων των παιδιών του Λυκείου για μια συνάντηση στο σχολείο. Δεν ανταποκρίθηκαν όλοι, αλλά η συνάντηση έλαβε χώρα και συζητήθηκαν θέματα συμπεριφοράς των παιδιών. Επίσης οργανώνεται μια διημερίδα στο σχολείο με πρωτοβουλία της Δ/ντριας και τη βοήθεια όλων των καθηγητών και των παιδιών του σχολείου με αντιρατσιστικές δράσεις και σκοπό την προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. (Αυτή η δράση δεν έχει υλοποιηθεί ακόμα και έχει προγραμματιστεί για τις 21-22 Δεκεμβρίου).

IMPACT OF THE BULLYING ACTION:

Αυτό το περιστατικό βίας αναστάτωσε τη σχολική κοινότητα ποικιλοτρόπως. Η σχολική ζωή διαταράσσεται συχνά από ρατσιστικές συμπεριφορές παιδιών και για το λόγο αυτό το συγκεκριμένο γεγονός ανατροφοδότησε την ανησυχία των καθηγητών του σχολείου.
Ο σεβασμός των δικαιωμάτων των παιδιών αποτέλεσε θέμα συζήτησης σε πολλά μαθήματα, ειδικά στην τάξη της Α’ Λυκείου, όπου το φαινόμενο αυτό είναι πιο έντονο.
Η επιβολή ποινών από τους καθηγητές έγινε πιο συχνή και αυστηρή και ενισχύθηκε η προσκόλληση στους σχολικούς κανόνες. Η επιτήρηση κατά τη διάρκεια των διαλειμμάτων ενισχύθηκε και η συμπεριφορά των διδασκόντων έγινε πιο αυστηρή.
Αυτό προκάλεσε μια ένταση και ένα κακό κλίμα στο σχολείο. Σε κάποια μαθήματα, όπως η «Κοινωνιολογία» και «Πολιτική και Δίκαιο», αφιερώθηκαν κάποιες διδακτικές ώρες στη μελέτη θεμάτων που αφορούν την ισότητα στα ανθρώπινα δικαιώματα και τη βία.
Οι μαθητές της τελευταίας τάξης του Λυκείου συμφώνησαν να αναλάβουν πρωτοβουλίες για την επίλυση τέτοιων προβλημάτων στο σχολείο με σκοπό να βελτιωθεί η επικοινωνία και να ενισχυθεί η συνεργασία ανάμεσα στους μαθητές. Αυτή είναι η πιο σημαντική θετική επίδραση από το εν λόγω συμβάν στο σχολείο μας. Οι μεγαλύτεροι μαθητές αποφάσισαν να γίνουν πιο δραστήριοι στην κοινωνική ζωή του σχολείου και να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες για το καλό στου σχολείου. Ο ρόλος που ανέλαβαν τους έκανε πιο ώριμους και υπεύθυνους για θέματα του σχολείου.
Γενικά η πλειοψηφία των μαθητών ενοχλήθηκε από τη συμπεριφορά του Μπίλλυ, ενώ κάποιοι δικαιολόγησαν τη συμπεριφορά του και συμμερίστηκαν τις ρατσιστικές του αντιλήψεις. Οι νεαρότεροι μαθητές του Γυμνασίου αποδοκίμασαν τη συμπεριφορά του Μπίλλυ και εξέφρασαν την ανησυχία τους για την ανασφάλεια που νιώθουν στο σχολείο.
Αναφορικά με τον Μπίλλυ, αρχικά δε φάνηκε να αντιλαμβάνεται τη σοβαρότητα της πράξης του και συνέχισε να φέρεται με «μάγκικο» τρόπο, προσπαθώντας να τραβήξει την προσοχή των φίλων του με πειράγματα και άκομψα αστεία. Μετά όμως από την παρέμβαση των παιδιών και τη στάση τους απέναντί του, ένιωσε απομονωμένος και παραγκωνισμένος από τους άλλους και άρχισε να φέρεται με λίγο πιο ώριμο και σοβαρό τρόπο. Συνέχισε βέβαια να επιδιώκει να τραβάει την προσοχή των άλλων στην τάξη του, αλλά ήταν πιο προσεκτικός. Πάντως δε δείχνει να μετανιώνει για την ενέργειά του.
Ο Χρήστος από την άλλη μεριά κλείστηκε πιο πολύ στον εαυτό του και απέφευγε να μιλάει με άλλους εκτός από τους φίλους του. Επίσης έγινε πιο ήσυχος στην τάξη του και πιο διστακτικός στη συμμετοχή του στο μάθημα. Η επίδοσή του μειώθηκε και η συμπεριφορά του απέναντι στους καθηγητές του έγινε πιο ψυχρή. Αποφεύγει την επαφή με τα μεγαλύτερα παιδιά του σχολείου και δείχνει πιο προβληματισμένος και ανήσυχος έκτοτε.
Πέρα από την αναστάτωση που προκλήθηκε στο σχολείο από αυτό το περιστατικό, η ενασχόληση με την εύρεση τρόπων χειρισμού του ωφέλησε τη σχολική κοινότητα. Πρώτα απ’ όλα φαινόμενα σαν αυτό λαμβάνουν συχνά χώρα στο σχολείο και αυτό το γεγονός απέδειξε ότι η κατάσταση δεν μπορούσε πια να παραμείνει κρυμμένη, γιατί θα σήμαινε ότι το σχολείο δε νοιάζεται και ότι καθένας μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Τα παιδιά με διαφορετική συχνά αντιμετωπίζουν αρνητικές αντιδράσεις από τους συμμαθητές τους και αυτό έπρεπε να σταματήσει. Η παρέμβαση των μεγαλύτερων παιδιών, η γνωστοποίηση της κατάστασης στους γονείς και η διοργάνωση αντιρατσιστικών εκδηλώσεων και συμμετοχικών δράσεων αποτέλεσαν ένα μεγάλο βήμα για την αλλαγή της κατάστασης.

POINT OF VIEW OF VICTIM:

Όπως έχει ήδη αναφερθεί, ο Χρήστος προέρχεται από μια άλλη χώρα και ζει με την οικογένειά του στην Ελλάδα τα τελευταία 8 χρόνια. Τα παιδιά στο χωριό που ζει είναι αρνητικά προκατειλημμένα με τους Αλβανούς, γι’ αυτό η κοινωνικοποίησή του ήταν δύσκολη. Στην τάξη είναι ήσυχος και ευγενικός και γενικά κρατάει ένα χαμηλό προφίλ στο σχολείο.
Όταν ρωτήθηκε για το συμβάν από τον Δ/ντή του σχολείου, δίστασε να συζητήσει γι’ αυτό. Δεν κατηγόρησε τον Μπίλλυ για την ενέργειά του και δήλωσε ότι δεν ήθελε να τον τιμωρήσουν. Παρά τον τραυματισμό του (σωματικό και ψυχολογικό), προσπάθησε να τον καλύψει και επέμεινε στο να μην τιμωρηθεί ο Μπίλλυ.
Απόδωσε το περιστατικό στον άτακτο χαρακτήρα του Μπίλλυ, αλλά δεν θέλησε να συζητήσει περισσότερο γι’ αυτό. Η μόνη βοήθεια που δέχθηκε ήταν από τα παιδιά που ήταν παρόντα στο περιστατικό και σταμάτησαν τον Μπίλλυ. Αλλά μετά από αυτό απέφυγε την όποια συζήτηση επί του θέματος, ακόμα και με τους καθηγητές που τον πλησίασαν.
Πιθανότατα μοιράστηκε το γεγονός με τους γονείς του, επειδή ήταν εμφανές ότι είχε χτυπηθεί από κάποιον, αλλά δεν ξέρουμε πολλά για την αντίδρασή τους γιατί δεν ήρθαν στο σχολείο να συζητήσουν γι’ αυτό.
Παρόλο που ο Χρήστος δεν μιλάει γι’ αυτό, είναι προφανές ότι θεωρεί ότι ο λόγος της επίθεσης είναι η καταγωγή του και οι προκαταλήψεις που έχουν παιδιά σαν τον Μπίλλυ απέναντί του, καθώς δεν μπορούν να αποδεχθούν τη διαφορά στην κουλτούρα τους. Αυτό είναι γεγονός σε πολλά μικρά μέρη στην Ελλάδα και εμποδίζει τη διαδικασία ένταξης στο σχολείο. Ο Χρήστος φαίνεται επίσης να φοβάται τον Μπίλλυ και ότι νιώθει ανασφαλής. Η υποψία μας (που προκύπτει από τις δηλώσεις του Μπίλλυ) είναι ότι η παραμονή του πατέρα του στην Ελλάδα είναι παράνομη και φοβάται γι’ αυτό.

POINT OF VIEW OF BULLYING STUDENT(S):

Όπως προαναφέρθηκε, ο Μπίλλυ είναι ένα παιδί που απασχολεί συχνά το σχολείο με την άτακτη και βία συμπεριφορά του. Είναι ένα έξυπνο παιδί με μέτριες επιδόσεις (που θα μπορούσαν να είναι εξαιρετικές αν ήταν πιο μελετηρός). Φαίνεται πως τρέφει κάποια ρατσιστικά αισθήματα για τους αλλοδαπούς, όπως και άλλα παιδιά στο χωριό του και γενικά αρέσκεται στο να τραβάει την προσοχή των άλλων.
Όταν ρωτήθηκε από τη Δ/ντρια του σχολείου, δήλωσε ότι χτύπησε τον Χρήστο γιατί έβρισε του γονείς του και είπε άσχημα πράγματα για την οικογένειά του. Δεν πιστεύει ότι φταίει αυτός, γιατί ο Χρήστος του επιτέθηκε επίσης (πράγμα που δεν αληθεύει, σύμφωνα με τις δηλώσεις των άλλων παιδιών).
Μέσα από τη συζήτηση ωστόσο, παραδέχθηκε ότι αντέδρασε βίαια γιατί στο παρελθόν είχε δεχθεί την άσχημα συμπεριφορά του πατέρα του Χρήστου, ο οποίος ήταν στην ίδια ποδοσφαιρική ομάδα λίγα χρόνια πριν και του φερόταν άσχημα. Γι’ αυτό τώρα πιστεύει ότι είχε το δικαίωμα να χτυπήσει τον Χρήστο.
Η Δντρια του σχολείου προσπάθησε να τον τρομάξει λέγοντάς του ότι η σωματική βία μπορεί να προκαλέσει την παρέμβαση εισαγγελέα. Αλλά ο Μπίλλυ την διαβεβαίωσε ότι ο πατέρας του Χρήστου δεν θα έμπλεκε ποτέ εισαγγελέα. Επέμεινε σ’ αυτό τόσο που μας έκανε να έχουμε αμφιβολίες για τη νομιμότητα της παραμονής της οικογένειας του Χρήστου στην Ελλάδα.
Γενικά δεν φαίνεται να μετανιώνει για την πράξη του, αλλά δείχνει να τον νοιάζει η γνώμη των φίλων του.

POINT OF VIEW OF OTHER STUDENTS:

Όλοι στο σχολείο γνωρίζουν τον επιθετικό χαρακτήρα του Μπίλλυ και την τάση του να πειράζει τους άλλους. Οι συμμαθητές του τον συνοδεύουν σε τέτοιες ενέργειες και αρέσκονται στο να πειράζουν τους άλλους. Η τάξη του (Α΄ Λυκείου) αποτελεί συχνά αντικείμενο συζήτησης στο γραφείο καθηγητών.
Στο σχολείο υπάρχουν παιδιά που μοιράζονται τις ίδιες αρνητικές αντιλήψεις για τους αλλοδαπούς και γι’ αυτό δεν κατέκριναν τη συμπεριφορά του Μπίλλυ. Υπάρχουν όμως και παιδιά (ειδικά σε μεγαλύτερες τάξεις) που ενοχλούνται από τις ενέργειές του και την αναστάτωση που προκαλεί στο σχολείο.
Η πλειοψηφία των παιδιών αποδοκίμασε το συγκεκριμένο συμβάν και πιστεύει ότι ο Μπίλλυ ξεπέρασε τα όρια αυτή τη φορά. Δείχνουν να τον νοιάζονται και θέλουν να τον βοηθήσουν, αλλά δεν ξέρουν πώς. Αποδίδουν την κακή του συμπεριφορά στην άσχημη οικογενειακή του κατάσταση και στην ανατροφή του. Όταν ρωτήθηκαν για τον Χρήστο, δε φάνηκαν να γνωρίζουν πολλά για το πώς μπορεί να νιώθει.
Οι μαθητές της Γ’ Λυκείου πληροφορήθηκαν για το γεγονός από την δ/ντρια του σχολείου και δέχθηκαν τελικά να συμβάλουν στην εύρεση λύσης και να βοηθήσουν τον Μπίλλυ να συμμορφωθεί με τους κανόνες του σχολείου χωρίς να χρειαστεί να τιμωρηθεί αυστηρά. Φαίνεται να πιστεύουν ότι του αξίζει να τιμωρηθεί, αλλά δεν πιστεύουν ότι αυτό θα είχε αποτέλεσμα, από ό,τι έχει δείξει η εμπειρία.
Συμφώνησαν να βοηθήσουν και αποφάσισαν να μιλήσουν στον Μπίλλυ μαζί με έναν μεγαλύτερο φίλο του, τον οποίο σέβεται πολύ και να συζητήσουν σοβαρά το θέμα όλοι μαζί το επόμενο απόγευμα. Αποφάσισαν να τον αντιμετωπίσουν με έναν αυστηρό και ώριμο τρόπο, για να του δείξουν τη σημασία της υπόθεσης και αυτό φαίνεται να έχει θετική επίδραση πάνω του μέχρι τώρα.

POINT OF VIEW OF TEACHERS:

Η δ/ντρια του σχολείου άρχισε να συζητά το περιστατικό με τους καθηγητές του σχολείου, προκειμένου να ανιχνεύσει την άποψή τους για τα μέτρα που θα έπρεπε να ληφθούν. Αυτοί με τη σειρά τους πρότειναν να κάνουν ένα Σύλλογο για να αποφασίσουν την τιμωρία του Μπίλλυ. Δείχνουν απρόθυμοι να δεχθούν τέτοιες συμπεριφορές και σκοπεύουν να προστατεύσουν την αρμονία του σχολείου και την ασφάλεια των παιδιών.
Στην αρχή ήθελαν να ληφθούν αυστηρά μέτρα για να τιμωρηθεί ο Μπίλλυ (με αποβολή από το σχολείο), αλλά μετά την πρόταση της Δ/ντριας έδειξαν πρόθυμοι να υιοθετήσουν εναλλακτικά μέτρα για την επίλυση του προβλήματος.
Έχουν αναλάβει όλοι κάποιες δράσεις για την αντιρατσιστική διημερίδα και προετοιμάζουν δραστηριότητες όπως έναν αγώνα λόγου, προβολή ταινιών, θεατρικά δρώμενα και άλλες δράσεις που συνδέονται με τα γνωστικά τους αντικείμενα. Επίσης άρχισαν να μιλούν για θέματα ισότητας στις τάξεις τους και προσπαθούν να βοηθήσουν στην ενσωμάτωση όλων των παιδιών στο σχολείο.
Γενικά δείχνουν όλοι μεγάλη προθυμία να συνεργαστούν μεταξύ τους και με τα παιδιά για την ενίσχυση του θετικού κλίματος στο σχολείο και να διασφαλίσουν την αίσθηση ασφάλειας και δικαιοσύνης στα παιδιά.

POINT OF VIEW OF SCHOOL DIRECTORS:

Οι διευθυντές των δύο σχολείων είναι εμφανές ότι προβληματίστηκαν πολύ από αυτό το περιστατικό βίας και είναι και οι δυο πρόθυμοι να δουλέψουν πάνω σ’ αυτό.
Ο διευθυντής του Γυμνασίου πληροφορήθηκε για το περιστατικό από μια καθηγήτρια που είδε τον Χρήστο να κλαίει και όπως περιγράφτηκε παραπάνω αμέσως επικοινώνησε με την οικογένεια του Μπίλλυ. Ζήτησε την παρέμβαση της Δ/ντριας του Λυκείου, προκειμένου να τιμωρηθεί ο Μπίλλυ.
Η ίδια όμως προτίμησε να ακολουθήσει ένα διαφορετικό τρόπο επίλυσης του προβλήματος και να εμπλέξει τους καθηγητές του σχολείου, τα παιδιά και τους γονείς τους για να χειριστούν όλοι μαζί την κατάσταση.
Πρώτα απ’ όλα επικοινώνησε με τη μητέρα του Μπίλλυ και ζήτησε τη συμβολή της. Η ίδια υπερασπίστηκε το γιο της και προσπάθησε να τον δικαιολογήσει.
Η δ/ντρια του σχολείου επίσης αποφάσισε να επικοινωνήσει με μια ψυχολόγο και να ζητήσει τη συμβουλή της. Επίσης προσκάλεσε το σύλλογο γονέων και κηδεμόνων για να συζητήσουν και να αναλάβουν δράση μαζί.
Μέσα από τη συζήτηση με τα παιδιά και τη μητέρα του Μπίλλυ, έμαθε ότι οι γονείς του είναι χωρισμένοι και ζουν με άλλους συντρόφους. Ο Μπίλλυ ζει με την αδερφή του, τη μητέρα του και τον σύντροφό της, ενώ δεν συναντά συχνά τον πατέρα του. Η Δ/ντρια θεωρεί πως η οικογενειακή κατάσταση του Μπίλλυ παίζει μεγάλο ρόλο στη διαμόρφωση της συμπεριφοράς του.
Τέλος, θεωρεί ότι τα συμβατικά μέτρα, όπως η αποβολή από το σχολείο δεν διορθώνουν την κατάσταση και αποφάσισε να δράσει με εναλλακτικές μεθόδους, εμπλέκοντας όλα τα μέλη της σχολικής κοινότητας.

POINT OF VIEW OF THE PARENTS OF THE PUPILS INVOLVED:

Οι γονείς του Μπίλλυ είναι, όπως προαναφέρθηκε, χωρισμένοι. Γνωρίζουν ότι η συμπεριφορά του παιδιού τους στο σχολείο είναι παραβατική. Ο πατέρας του ζει σε ένα κοντινό χωριό και δεν έχει ιδιαίτερη επαφή με το σχολείο του. Η μητέρα του δηλώνει ότι έχει ασχοληθεί πολύ με τη διαπαιδαγώγηση του Μπίλλυ και ότι δεν φέρει καμία ευθύνη για τις πράξεις του. Δεν πιστεύει ότι ο Μπίλλυ έχει κακό χαρακτήρα και τον περιγράφει ως λίγο ζωηρό, αλλά χωρίς κακές προθέσεις.
Πληροφορήθηκε για το γεγονός από τη Δ/ντρια του Λυκείου και τον δικαιολόγησε λόγω της προγενέστερης κακής σχέσης του γιου της με τον πατέρα του Χρήστου. Ανταποκρίθηκε την πρόσκλησή της για συνάντηση γονέων στο σχολείο και παραβρέθηκε. Εκεί προσπάθησε και πάλι να δικαιολογήσει τον γιό της και επέμεινε στην αθωότητά του.
Οι γονείς του Χρήστου ήλθαν από την Αλβανία και δουλεύουν ως αγρότες. Δεν επικοινώνησαν με το σχολείο μετά το περιστατικό και γι’ αυτό δεν έχουμε πληροφορίες για την άποψή τους. Γενικά φαίνεται να υιοθετούν ένα χαμηλό προφίλ.

POINT OF VIEW OF THE COUNSELLOR IN THE SCHOOL:

Στο σχολείο δεν υπήρχε Σύμβουλος. O σύμβουλος- Ειδικός σε θέματα μαθητικής παραβατικότητας, όμως από το Συμβουλευτικό Σταθμό Νέων, Β/θμιας Εκπ/σης, που ενημερώθηκε για το περιστατικό αργότερα επισήμανε τα ακόλουθα:
Η Πολυπολιτισμικότητα είναι ένα μεγάλο και ακανθώδες θέμα στη σημερινή ελληνική κοινωνία. Πολλά φαινόμενα ρατσισμού υπάρχουν στα σχολεία και ουσιαστικά τίποτα δεν γίνεται. Η πίεση του σχολείου, το ‘κρυφό αναλυτικό πρόγραμμα’ και γενικά η κοινωνία μας, που δεν έχει συνηθίσει στο να αποδέχεται το διαφορετικό, συμβάλλουν σε αυτήν την έκρυθμη κατάσταση.
Ο πρώτος μαθητής έδρασε σαν ‘Έλληνας’ .Θεώρησε ότι στη χώρα του, δεν χωρούν άλλοι και μάλιστα παιδιά από γονείς αμόρφωτους.
Ο δεύτερος αποδέχτηκε τη μοίρα του μετανάστη και η οικογένειά του μαζί, σε μια χώρα που τους παρέχει το μέλλον.
Το σχολείο δρώντας κατασταλτικά στη βάση του δεν κατορθώνει τίποτα. Έτσι λοιπόν ο διευθυντής, θα πρέπει να καλέσει τους γονείς των μαθητών για να τους μιλήσει για το περιστατικό και να οργανώσει ,αν αυτό είναι δυνατόν συζητήσεις ‘στρογγυλής τράπεζας’, για να μπορέσει να βρει μια άκρη στο πρόβλημα. Όμως θα πρέπει να καλέσει και κάποιους ειδικούς, όπως έναν ψυχολόγο για να μιλήσει και αυτός στις οικογένειες.
Η αλλαγή του τρόπου διδασκαλίας, η συνεργατική μάθηση, η συνέρευνα, η μέθοδος project, θα μπορέσει να διαμορφώσει ένα άλλο κλίμα συνεργασίας των παιδιών στα πλαίσια μιας παγκοσμιοποίησης που όλοι υφιστάμεθα.

POINT OF VIEW OF POLICY MAKERS:

H Προϊσταμένη Εκπαιδευτικών Θεμάτων Β/θμιας Εκπαίδευσης, η οποία ενημερώθηκε για το περιστατικό αργότερα επισήμανε τα ακόλουθα:
Παρατηρούμαι ενδιαφέρον από την καθηγήτρια της τάξης του Χρήστου που ως όφειλε ενημέρωσε τον Δ/ντη του σχολείου.
Δεν αναφέρονται οι εφημερεύοντες καθηγητές οι οποίοι όφειλαν να γνωρίζουν το περιστατικό κ’ να είχαν παρέμβει.
Ο Δ/ντης του γυμνασίου δεν είχε αρμοδιότητα να καλέσει τον Μπίλλυ ο οποίος ήταν μαθητής του Λυκείου ούτε να ενημερώσει τον κηδεμόνα του Μπίλλυ.
Η Δ/ντρια του Λυκείου ενημερώθηκε αλλά δεν παρέμβει ουσιαστικά .Η πρόσκληση σε συνάντηση με τους γονείς των παιδιών κ’ η σκέψη για υλοποίηση διημερίδας είναι θετική παρέμβαση εφ’οσον υλοποιηθεί και δεν μείνει στο συρτάρι. Θετική κ’ η πρόσκληση ψυχολόγων στο σχολείο.
Η παρέμβαση του Δ/ντης του Γυμνασίου τόσο από παιδαγωγικής όσο και από διοικητική άποψη είναι ανεπαρκής. Δεν προστάτευσε τον Χρήστο με την στάση του αντίθετα τον έκανε περισσότερο ανασφαλή κ’ βιώνει όλες τις συνέπειες της παρενόχλησης .
Ο Δ/ντης του Λυκείου ξέροντας ότι οι τιμωρίες δεν αποδίδουν στον Μπίλλυ έχει αφήσει να του ξεφύγει η κατάσταση στο σχολείο, να υπάρχει κλίμα εκφοβισμού κ’ παραβατικότητας κάτι που θα έπρεπε να έχει επισημανθεί κ’ να έχουν γίνει ενέργειες για εξεύρεση λύσεων κ’ πρόληψη τέτοιων συμβάντων μέσα από συζητήσεις, ενημερώσεις, εφημερίες των καθηγητών κτλ.
θα έπρεπε να υπάρχει συνεργασία και αρμονικότερο κλίμα ανάμεσα στους δυο Δ/ντες των σχολείων. Η διαφωνία τους αντανακλά στη λειτουργία των δυο σχολείων. Οι δυο δ/ντες θα έπρεπε να ζητήσουν βοήθεια από ειδικούς ψυχολόγους ή κοινωνικούς λειτουργούς για να βοηθήσουν τόσο τον Χρήστο ώστε να μην βιώνει όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα κ’ τον Μπιλλυ να αναγνώρισει την λάθος συμπεριφορά του, να βελτιωθεί και να ζητήσει συγνώμη από τον Χρήστο.
Επειδή ο Μπίλλυ δεν δείχνει μεταμέλεια και η προηγούμενη συμπεριφορά του δεν αφήνει περιθώρια στο σχολείο ίσως για άλλου είδους παρεμβάσεις, η αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος όχι με την έννοια της τιμωρίας αλλά με την έννοια ενός άλλου σχολικού περιβάλλοντος άγνωστο στον Μπίλλυ να βελτίωνε τη στάση του και τη συμπεριφορά του. θα έπρεπε να τεθεί η πρόταση στο σύλλογο για αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος, ίσως έτσι ο Χρήστος να ένοιωθε ασφαλής . Ο Μπίλλυ πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι η σχολική κοινότητα δεν αποδέχεται τη σωματική βία και η παραβατική συμπεριφορά δεν είναι αποδεκτή από κανέναν και ως τέτοια έχει συνέπειες.
Θετική και ουσιαστική η παρέμβαση των συμμαθητών του Μπίλλυ και ίσως θα έπρεπε το σχολείο να κινηθεί προς αυτή τη κατεύθυνση καθώς βλέπουμε ότι ανάμεσα στους εφήβους η άποψη των συμμαθητών και η αποδοχή τους μπορεί να τροποποιήσει λανθασμένες συμπεριφορές.
Η Δ/νση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, εφ όσον ενημερωνόταν άμεσα, για το περιστατικό θα μπορούσε να βοηθήσει αρχικά στέλνοντας στα σχολεία ειδικευμένο προσωπικό από το Συμβουλευτικό σταθμό Νέων ή από άλλους αρμόδιους Φορείς ικανούς να χειριστούν και να βοηθήσουν τόσο τους εμπλεκόμενους μαθητές άσο και όλους τους άλλους Δ/ντές , καθηγητές να χειριστούν αυτή την δύσκολη για όλους κατάσταση.
Σε απόφαση αλλαγής σχολικού περιβάλλοντος θα μπορούσε να ορίσει ως οφείλει να βρει σχολείο το οποίο θα βοηθούσε τον Μπίλλυ για καλύτερη ένταξη και προσαρμογή σε συνεργασία με τη μητέρα του Μπίλλυ εφόσον το επιθυμούσε.

CONCLUSIVE DEDUCTIONS:

Το περιστατικό bullying που περιγράφεται στην παρούσα μελέτη περίπτωσης είναι σύνηθες στην ελληνική επαρχία. Υποδηλώνει ότι υπάρχει πολλή δουλειά να γίνει προκειμένου να καταπολεμηθεί ο ρατσισμός και η δυσκολία των παιδιών να αποδεχθούν τη διαφορετικότητα.
Τα αίτια του συγκεκριμένου περιστατικού είναι διττά. Είναι εμφανές ότι αποκαλύπτει την ύπαρξη ρατσιστικών αντιλήψεων, αλλά και τη σημασία του ρόλου της οικογένειας στη διαμόρφωση της συμπεριφοράς των μαθητών. Μέσω της συζήτησης με τους μαθητές στο μάθημα της Κοινωνιολογίας, προέκυψε ότι ο Μπίλλυ δεν μεγάλωσε μέσα σε ένα αρμονικό οικογενειακό περιβάλλον και αυτό έχει δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα συμπεριφοράς. Σύμφωνα με τα όσα είπαν ο Μπίλλυ δεν έλαβε τη στοργή που χρειαζόταν ως παιδί και δεν άκουσε ποτέ «μπράβο» και γι’ αυτό προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή των άλλων στο σχολείο, δημιουργώντας μπελάδες. Αυτό αποτελεί μια πολύ χρήσιμη ανατροφοδότηση για τους εκπαιδευτικούς αναφορικά με το πόσο εύκολα ή όχι λέμε «μπράβο» ή κατά πόσο ενισχύουμε την αυτοπεποίθησή τους και τα προτρέπουμε να τραβήξουν την προσοχή μας για θετικό λόγο.
Η εμπειρία μας έχει δείξει ότι οι παραδοσιακοί τρόποι επιβολής ποινών δεν έχουν επιτύχει και πρέπει να στραφούμε σε άλλες στρατηγικές προκειμένου να καταπολεμήσουμε τέτοια φαινόμενα. Ο Μπίλλυ έχει τιμωρηθεί πολλές φορές στο παρελθόν, αλλά αυτό δεν απέδωσε. Η εμπλοκή των συμμαθητών του στην επίλυση του προβλήματος φαίνεται να έχει θετικά αποτελέσματα και αυτό δείχνει ότι πρέπει να τους εντάξουμε σε τέτοιες διαδικασίες και να τους δώσουμε ένα σημαντικό ρόλο στην επίλυση διαφωνιών στο σχολείο.
Επίσης πολιτισμικές εκδηλώσεις με διαπολιτισμικό περιεχόμενο μπορούν να αποδειχθούν πολύ χρήσιμες στο να βοηθήσουν τα παιδιά να μοιραστούν τις παραδόσεις και την κουλτούρα τους με τα άλλα παιδιά και να ενισχυθεί το αίσθημα αυτοεκτίμησης των αλλοδαπών μαθητών.

Comments about this Case Study


I Am Not Scared Project
Copyright 2024 - This project has been funded with support from the European Commission

Webmaster: Pinzani.it