Επιτυχημένες στρατηγικές στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση σχετικά με την

Μιχάλης Κοντογιάννης

Υπουργείο Παιδείας

Greek

Greek

Υπουργείο Παιδείας, Σχολικός εκφοβισμός, Πολιτικές

Legislative document

Teachers, School Directors, εκπαιδευτικοί σύμβουλοι.

1 - 20 pages

Το παρόν άρθρο προτείνει διάφορες επιτυχημένες στρατηγικές οι οποίες αντιμετωπίζουν το πρόβλημα του σχολικού εκφοβισμού. Αυτές οι στρατηγικές εισηγούνται από την ανεξάρτητη αρχή «Συνήγορος του Παιδιού» και έχουν υιοθετηθεί από το Υπουργείο Παιδείας, Δία Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων. Έχουν σταλεί στους προϊσταμένους όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης και συνοψίζονται ως εξής: 1) Διάλογος και επικοινωνία, προωθημένη από τον Δ/ντή και τους καθηγητές, 2) Αξιοποίηση του θεσμού των μαθητικών συμβουλίων για την ενίσχυση της ανάδειξης των απόψεων των μαθητών, 3) Παρακολούθηση και προστασία των μελών της σχολικής κοινότητας από οποιαδήποτε απειλή ή άσκηση βίας σε βάρος τους, 4) Επαρκής ενημέρωση των μαθητών και επικοινωνία στις τάξεις σχετικά με την άσκηση, τον σεβασμό και την προστασία των δικαιωμάτων όλων των μελών της σχολικής κοινότητας, 5) Καθιέρωση διαδικασιών ακρόασης με τη συνδρομή του Προϊσταμένου Επιστημονικής και Παιδαγωγικής Καθοδήγησης, 6) Επιβολή κυρώσεων όπου αυτή κρίνεται αναγκαία, 7) Ενίσχυση του ρόλου των μαθητών στη διαδικασία επίλυσης συγκρούσεων, 8) Ανάπτυξη προαιρετικών ομαδικών δραστηριοτήτων που ενδιαφέρουν τους μαθητές και βοηθούν στην καλλιέργεια στενότερων δεσμών και σχέσεων συνεργασίας μεταξύ τους, 9) Τακτική επικοινωνία με τους γονείς και ευαισθητοποίησή τους, 10) Συνεργασία ολόκληρης της σχολικής κοινότητας μέσα από τη διοργάνωση εκδηλώσεων ενημέρωσης, συζητήσεων, εκθέσεων που θα προάγουν τις ειρηνικές σχέσεις

Οι ενέργειες αυτές του Υπουργείου Παιδείας, Δία Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων είναι πολύ χρήσιμες αφενός γιατί είναι επίκαιρες και αφετέρου διότι η πρωτοβουλία δεν ήταν του Υπουργείου. Η ανεξάρτητη αρχή «Συνήγορος του Παιδιού» κατά τη διάρκεια επισκέψεων σε πολλά γυμνάσια και λύκεια, κατέγραψε τον σχολικό εκφοβισμό σαν ένα υφιστάμενο πρόβλημα και διέγνωσε ότι οι σχολικές μονάδες θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν από μόνες τους το πρόβλημα. Οι προτάσεις του «Συνηγόρου του Παιδιού» και η υιοθέτησή των από το Υπουργείο συμπυκνώνονται σε κάποιες βασικές αρχές οι οποίες έχουν διατυπωθεί και σε άλλες προγενέστερες έρευνες. Η σημασία αυτής της πρωτοβουλίας έγκειται στο ότι γίνεται για πρώτη φορά αναγνώριση του προβλήματος και ακολούθως στο ότι για πρώτη φορά επιχειρείται ο σχεδιασμός εθνικής στρατηγικής για την αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού. Συνεπώς, είναι μία επίσημη «δήλωση» ότι το πρόβλημα υπάρχει και ότι μέχρι τώρα δεν είχε δοθεί η δέουσα προσοχή. Αυτό που υποδηλώνεται επίσης είναι ότι πρέπει να γίνουν περαιτέρω ενέργειες έτσι ώστε να σχηματιστεί μία πιο σταθερή πολιτική εναντίον του σχολικού εκφοβισμού, μία πολιτική η οποία να μην περιορίζεται σε γενικότητες.

http://www.minedu.gov.gr/publications/docs2011/egkyklios_prolhpsh_antimetwpish__biasepithetikothmathhtwn_110214.pdf

Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε.