Ενδοσχολική βία: χωρίς όρια και χωρίς ορίζοντα

Πανούσης Γιάννης

Greek

Greek

Ενδοσχολική βία, προτάσεις αντιμετώπισης

Newspaper / Magazine article

Researchers.

1 - 20 pages

Το παρόν κείμενο αποτελεί μια δημοσίευση σε περιοδικό ενός καθηγητή εγκληματολογίας. Αναφέρεται στο θέμα της ενδοσχολικής βίας, η οποία αφορά κατηγορία εγκλημάτων που διαπράττονται στο σχολικό χώρο και δεν θα πρέπει να συγχέονται με αντικοινωνικές/ εγκληματικές ενέργειες των μαθητών που τελούνται εκτός σχολείου. Επιπλέον, αναφέρει στο άρθρο του ότι η εγκληματική βία στα σχολεία της χώρας μας δεν είναι σίγουρο ότι μεγαλώνει. Θεωρεί ότι το πρόβλημα αναζωπυρόθηκε από 2 περιστατικά που συγκλόνησαν την ελληνική κοινωνία, γεγονός στο οποίο συντέλεσαν τα Μ.Μ.Ε. τα οποία δραματοποίησαν τα μεμονωμένα γεγονότα και μεγένθυναν τα στατιστικά στοιχεία.
Στην συνέχεια, αναφέρει κάποιες προτάσεις διαχείρισης του προβλήματος. Αυτές οι προτάσεις αφορούν θεσμικά μέτρα όπως πρόβλεψη τμήματος μελέτης ενδοσχολικής βίας στο υπό ίδρυση Ινστιτούτο Αντιεγκληματικής πολιτικής, ο ορισμός Κοινοτικού Διαμεσολαβητή σε κάθε Δήμο, που θα συνδέει το σχολείο με την κοινότητα, η δημιουργία Επιτροπής Ασύλου (η οποία θα διαχειρίζεται κρίσεις) σε κάθε σχολείο και η λειτουργία του Ελληνικού Παρατηρητηρίου για τη σχολική βία. Συνεχίζει με τα βραχυπρόσθεσμα μέτρα, τα οποία θεωρεί ότι είναι και τα πιο εφικτά. Αυτά τα βραχυπρόθεσμα μέτρα θα μπορούσαν να εφαρμοστούν από το Υπουργείο Παιδείας, από τη Διεύθυνση του σχολείου, από τους καθηγητές, από τους γονείς, απο τους φορείς (επιστοιμονικοί, κοινωνικοί, ΟΤΑ, κλπ), από τα Μ.Μ.Ε., από τους πολιτιστικούς πνευματικούς συλλόγους, κλπ. Προτείνει επίσης μια σειρά από μακροπρόθεσμα μέτρα (τα οποία θεωρεί ουτοπία), όπως το σχολείο να είναι ουσιαστικός κρίκος ανάμεσα στην κοινωνικοποίηση και στην επαγγελματική ζωή, να είναι χώρος ανάσας μέσα στην ανθρώπινη πόλη, οι μαθητές να είναι ενεργοί παράγοντες στη διαδικασία μάθησης, ο δάσκαλος να είναι γονιός, φίλος και συμπαραστάτης στις δυσκολίες, η κοινωνία να είναι εμψυχωτής της ειλικρίνειας, της κουλτούρας και της αλληλεγγύης και τέλος η Πολιτεία να είναι ενσαρκωτής και όχι τροχοπέδη στα οράματα της νέας γενιάς. Τέλος, προτείνει ειδικά προγράμματα αντι-βίας.

Το παρόν κείμενο, αποτελεί ένα άρθρο ενός κοινωνιολόγου καθηγητή πανεπιστημίου, δημοσιευμένο στο περιοδικό «Εγκληματολογία», το οποίο παρουσιάζει το θέμα του σχολικού εκφοβισμού από κοινωνιολογική σκοπιά. Προσεγγίζει το φαινόμενο μέσα από μια πιο βαθιά ανάλυση, προσπαθώντας να εξετάσει αν όντως μεγαλώνει στη χώρα μας το πρόβλημα του σχολικού εκφοβισμού και δίνει προτάσεις αντιμετώπισης του φαινομένου. Οι προτάσεις/ μέτρα που προτείνει αφορούν α) θεσμικά μέτρα, β) βραχυπρόθεσμα μέτρα, γ) μακροπρόθεσμα μέτρα και δ) ειδικά προγράμματα αντι- βίας. Μεγάλο ενδιαφέρον έχουν τα βραχυπρόθεσμα μέτρα που προτείνει, τα οποία είναι και τα πιο εφικτά να πραγματοποιηθούν κατά την άποψη του συγγραφέα. Τα μέτρα αυτά αφορούν φορείς και άτομα που εμπλέκονται άμεσα με την εκπαίδευση (όπως υπουργείο Παιδείας, καθηγητές, γονείς, διέυθυνση σχολείου, κλπ), αλλά και ευρύτερους φορείς και θεσμούς (όπως πολιτιστικοί και πνευματικοί σύλλογοι, Μ.Μ.Ε., κλπ). Πιο συγκεκριμένα, κάποιες από τις πιο σημαντικές προτάσεις που θέτει είναι: το υπουργείο Παιδείας να εφαρμόσει προγράμματα εκπαίδευσης με ανοικτό ορίζοντα, σύγχρονα και ελκυστικά, η διεύθυνση του σχολείου να αποφεύγει τον στιγματισμό, την περιθωριοποίηση και την απομόνωση των μαθητών, να ενσωματώσει ώρες ψυχαγωγίας στο πρόγραμμα, να ενθαρρύνει πρωτοβουλίες, κλπ. Οι καθηγητές από την άλλη, δεν θα πρέπει να δημιουργούν βαθμολογικό άγχος στους μαθητές και δεν θα πρέπει να έχουν σχέσεις εξουσίας/ εξουσιαστή, θα πρέπει με τη στάση ζωής τους να εμπνέουν τους μαθητές τους και όχι να ηθικολογούν. Οι γονείς θα πρέπει να αποφεύγουν οποιαδήποτε μορφή ενδοοικογενειακής βίας, να βοηθήσουν τα παιδιά τους να συνειδητοποιήσουν ότι η μελέτη θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα αυτοπειθαρχίας και όχι καταναγκασμός. Οι φορείς θα πρέπει να έχουν ουσιαστική σχέση με τη σχολική ζωή (να οργανώνουν διαλέξεις, συζητήσεις, να προσκαλούν του μαθητές σε χώρους επιστήμης, έρευνας, κλπ.). Τα Μ.Μ.Ε. θα πρέπει να προσαρμόζουν τα προγράμματά τους στα ωράρια και στη ζωή των μαθητών, να παρουσιάζουν εκπαιδευτικά, μορφωτικά και ψυχαγωγικά προγράμματα και να προβάλλουν spots κατά της σχολικής βίας.

http://www.giannispanousis.gr/docs/GPANOUSIS_0108.pdf

Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε.